White Hills gaat verder op de weg die ze met hun vorige Thrill Jockey album zijn ingeslagen. Op dezelfde manier onderzoeken ze ambiance, noise en vooral spacerock. De duizelingwekkende gitaarsolo's van Dave W. vormen het middelpunt in de meeste van de negen nieuwe tracks. Voor de juiste spirit trok White Hills naar de studio van Shahin Motia (gitarist van Oneida). Dan weet je het wel. White Hills freakt in eerste instantie, maar doet dat supergeconcentreerd en bezeten. De cadans heeft overeenkomsten met Suicide. De onverstoorbare rockhouding kun je vergelijken met Wooden Shjips en Trans Am. En de space komt rechtstreeks van Acid Mothers temple en Boris. En vergeet ook niet de krautrock van Can, Neu, Cluster en Kraftwerk. Sensationeel sterke plaat.