'We Move Through Weathers' is nauwelijks meer een pop-album. Eigenlijk maakt Tarentel een soort van drones met oerritmes. Bezwering door herhaling, daar draait het allemaal om. In de acht minuten lange opener (tevens het titelnummer) kun je de stopwatch erbij houden. Na 1:15 ontstaat uit de pulserende ruis zowel een repeterend beukende drum als een op tilt geslagen synthesizer, op 4:30 begint een gitaar spaarzaam maar uiterst effectief de (minimale) melodie de overhand te laten nemen van het stuwende ritme en als na 6:53 de drums eindelijk bedwongen zijn, neemt een viool het geleidelijk over van de gitaar en gaat alleen op weg naar het einde. Subtiel en tegelijk overdonderd. Herhaling van patronen. Dan kun je denken aan Steve Reich, Glenn Branca maar ook aan Mogwai. Tarentel is intellectueel en rock 'n' roll in één beweging. Hun muziek draait naast bezwering om dynamiek en vooral intensiteit. Acht nummers, waarvan twee van meer dan een kwartier en dat verveelt geen moment. Tarentel experimenteert als ervaren laboranten maar houdt niet van gefreak, daar zorgt hun discipline wel voor. Klasse album.