Radar Bros. zijn altijd akelig low-profile gebleven. We weten amper meer dan dat ze uit LA komen en al ruim tien jaar schitterende platen maken. ‘Auditorium’ is er ook weer zo eentje. De twaalf nieuwe tracks neuzelen dromerig voorbij. Geen overdonderende uitbarstingen, geen vette gitaren of spetterende drums. Het zijn de kleine subtiele dingetjes die Radar Bros. juist zo subtiel maakt. Op ‘Auditorium’ is extra gitarist Jeff Palmer voor het eerst van de partij. Met zijn uitgesprokener stijl zet hij een duidelijke stempel. Hij geeft de nummers meer body, meer definitie waardoor melodieën beter uit de verf komen en de melancholieke kant van de Radars meer aan het licht komt. ‘Auditorium’ is een heerlijke, hazy, lazy zwijmelplaat waar nog steeds de vroege Pink Floyd in doorklinkt.