Een jaar of vijf geleden ontdekte Jarvis Cocker dat hij weer songs begon te schrijven over gevoelens in plaats van gedachten, ideeën en concepten zoals hij de afgelopen twintig jaar had gedaan. Z’n relatie zat op een dood spoor, z’n moeder overleed en Pulp-bassist Steve Mackey stierf in het voorjaar van 2023. Hij begon zich des temeer te realiseren dat hij nog steeds springlevend is. Hij trouwde vorig jaar zelfs. Om een lang verhaal kort te maken, Pulp is weer bijelkaar, Pulp wil meer. Alsof er niet zoveel is veranderd zijn de Pulp songs nog steeds kleine vertellingen, toneelstukjes bijna in oeroude vaudeville traditie, kitchen sink drama gelardeerd met hedendaagse Britse cultuur. Pulp songs zijn transparant en begrijpelijk, met onomstotelijke ritmes en ongecompliceerde gitaarmelodieën met een sterke focus. Je weet eigenlijk niet of de gitaarlijn nou de zang volgt of andersom. En Jarvis windt zich semi-serieus op, stelt zich aan, crooned en behaagt. Jarvis blijft een ras-charmeur die voor lulligheid nooit terugdeinst. Of ‘More.’ het niveau van ‘Different Class’ of ‘This Is Hardcore’ haalt valt in de euforie van nu moeilijk in te schatten, maar zou zo maar kunnen. We zijn er blij mee.