PDM perfectioneert hun sound op deze nieuwe plaat weer een stukje verder. Ze klinken weer heerlijk dromerig en motorisch. Heerlijk zoals de melodieën steeds net niet helemaal zuiver zijn. Dit is een eerbetoon aan fuzzy, alt-modische acts als My Bloody Valentine en Stereolab. Maar er zit ook wat in van Yo La Tengo, Rocketship, Chickfactor en Space Age Bachelor Pad… a shambolic, drone-heavy brand of minimalism, filtered through a cross-section of classic indie-pop. Nog een paar namen: Ulrika Spacek, Sarah Records, Pains Of Being Pure At Heart, Unrest.