Alsof heel langzaam smeltend ijs nog langzamer verandert in romantisch minimalisme. ‘The Patience Fader’ is als het ware een suite bestaand uit sologitaar instrumentals. Accenten worden gelegd door lap steel, een mondharmonica en schemerige sferen. En het zou zo maar kunnen dat je in de geluiden amper instrumenten hoort… the strings smear and sparkle in elegant, windswept swells… Tja, Brian Eno beschreef de Pan American gitaar al eens als Duane Eddy playing Erik Satie. De songs zijn treurzangen, zangerig wiegend in hele kleine stroompjes met de schoonheid van een sterfgeval; maar dan bevrijdend mooi. Zelf spreekt Mark Nelson a.k.a. Pan American van lighthouse music.