Op de 2015 versies van Lowlands en Pukkelpop was het Canadese Ought een heel prettige uitzondering. Waar de meeste andere bands met hun onvermijdelijke vierkwartsmaten grofweg in drie of vier categorieën vallen in te delen, blijkt Ought als één van de weinigen ook de driekwartsmaat te omarmen. Steeds op zoek naar onverwachte wendingen in een woelige draaikolk van juist in elkaar passende instrumenten. Een scherpe gitaarstreek die perfect verweven is met keyboards, drums en bas. Qua opzwepende tranceachtige herhaling lijkt Ought op Talking Heads en Television. En de onverschillige zang heeft wel wat weg van Mark E. Smith van The Fall. 'Sun Coming Down' bevestigt Ought's uitgesproken vitaliteit en doelgerichte natuurlijkheid. Bij hen is primitieve naïviteit en opgefokte dynamiek perfect in balans... hermetic but never airless, ascetic but never dispassionate, literate but never prolix. Ought is te geestig voor punk en veel te industrieel voor art-rock. Pitchfork: Best New Music.