In juni speelde No Age op het kersverse Best Kept Secret festival en toen was weer overduidelijk hoe goed No Age in staat is om met rudimentaire middelen een ferm noise-punk statement te maken. Luid maar met vriendelijke melodieën. Hun eerste album (op Fat Cat) was al opvallend, maar je kon je afvragen of er wel rek in het beperkte gitaar-drums-zang concept zat. ‘An Object’ is al weer het vierde No Age album en het is duidelijk dat dit hun beste album is en dat het duo zich heeft ontwikkeld als instrumentalist en nog belangrijker als liedjesschrijver. Deze nummers zijn mee te neuriën, politiek genuanceerd en herkenbaar geworteld in de underground rock. Drummer Dean Spunt explodeert zo'n beetje achter zijn drumkit. Zijn sound vervormt licht door de onorthodox aangebrachte contactmicrofoons. Het gitaargeluid van Randy Randall is snerpend en ongepolijst als schuurpapier. Maar bovenal heeft No Age heel goed begrepen dat je geluid kunt zien als plooibaar materiaal dat naar je hand gezet kan worden. Een esthetiek die de relatie tussen de instrumenten en die tussen ritme en melodie op scherp zet.