Low's vorige album 'Trust' kondigde al een beetje aan dat de volgende plaat wel eens een pop-album zou kunnen worden. 'Canada' maar ook 'Dinosaur Act' zijn ten opzichte van de dertien nummers op 'The Great Destroyer' bescheiden popliedjes. Alan Sparhawk blijkt in een optimistische bui in staat om ook songs met een good feel te schrijven: back to California where it's warm. De nummers draaien minder om sfeer en meer om liedjesstructuur. Meestal nam Low de nummers zo puur mogelijk op met veel respect voor de natuurlijke akoestiek en het karakter van de instrumenten. Op 'The Great Destroyer' is op dat gebied het roer omgegooid. Producer Dave Fridman (onder andere Flaming Lips, Mercury Rev) is er in geslaagd een veel toegankelijker geluid neer te zetten zonder de typische Low-sound geweld aan te doen; a more punchy, up sound. Misschien wel Low's grote doorbraak album. '... sfeermuziek van een zeldzaam hoog niveau. Meesterlijk, alleen op een iets andere manier.' (Oor).