Bij Konkurrent hebben we de promocd van deze nieuwe Loscil al een paar maanden binnen. Sindsdien draaien we hem bijna iedere dag. Als je even genoeg hebt van vierkwartsmaten indiepoprockelectronoise dan is Loscil altijd een verademing. Dit is een plaat met dezelfde rustgevende kracht als bijvoorbeeld ‘Music Has The Right For Children’ van Boards Of Canada. In stijl niet hetzelfde, maar qua gevoel wel degelijk. Scott Morgan, de man achter Loscil, zoekt de dialoog met zijn omgeving, in dit geval het industriehavengebied van Vancouver, Canada. In New Brighton zou de oorsprong van de stad liggen. Morgan gebruikt het als uitgangspunt voor negen dreigende, harmonieuze tracks. Het materiaal ademt heel langzaam in en uit. Een fijne cadans waar langzaam verkleurende klanken zich als een olievlek over het wateroppervlak verspreiden. En Morgan houdt de regie, als een architect die heel goed voor ogen heeft waar hij alle componenten wil hebben. En let ook eens op het subtiele gevoel voor detail. Drones, synthesizers en de kracht van uiteengevouwen herhalingen. Dan Bejar van Destroyer doet een bescheiden voice-over. Zesde Loscil album.