Op z’n vorige albums, ‘Diversions’ (2012) en ‘Koch’ (2014), voelde de muziek van Lee Gamble alsof hij signalen doorgaf die hij van elders ingestraald kreeg. Signalen uit het onderbewuste, van onderwater, hallucinerend of zelfs gedroomd. Op ‘Mnestic Pressure’ lijken alle gevoelens grondig gedecodeerd tot een prachtige muzikale interpretatie. En de druk waar ons hedendaags geheugen aan wordt bloot gesteld, collectief en individueel, is het centrale thema van de plaat. We live in these strobing visual times, like a constant subliminal advertisement. De tracks hebben een bepaalde hardheid, met een interessante structuur en melodie.