De platonische variant van het ideale Kelley Stoltz album. De smakelijke songwriter en eeuwige slaapkamerpopschrijver levert de plaat af waar zijn fans al zo lang op hopen. Hij neemt z’n allerbeste synth-pop kwaliteiten mee naar deze ongelofelijk zelfverzekerde set of tunes. Wat combineert hij z’n hang naar zwoele disco heerlijk met druilerigheid, zoals die op feestjes hangt die allang afgelopen hadden moeten zijn. Altijd kwamen de songs er bij Stoltz gemakkelijk uit, maar zo catchy als op ‘Que Aura’ hebben we het nog niet eerder van hem gehoord. Er zit dat tongue-in-cheeck gevoel in van Pulp, een beetje dat cynisme van de late jaren 70 Fleetwood Mac, zelfs Echo And The Bunnymen, Dwight Twilley en Martin Newell’s Cleaners From Venus. Onverwachte release op Castle Face, het label van Thee Oh Sees.