Jonas Reinhardt gaat verder met zijn inwaartse kosmische vlucht. Ten opzichte van zijn self titled debuut zijn er een paar kleine dingetjes veranderd. Zo zijn er nu echte drums in plaats van elektronische. En gitaren die het heel goed doen met oude analoge synthesizergeluiden en elektronica. Alles schuift soepel over elkaar heen en valt naadloos op zijn plaats. Met de titel probeert Reinhardt via naoorlogse avant-garde het thema van stiltefunctie nieuw leven in te blazen. Leegte in geluid laat ruimte voor interpretatie en suggestie. Reinhardt maakt er zelf gretig gebruik van met zijn post-analoge-synthesizer-rock. Voor liefhebbers van John Carpenter, Goblin en Harmonia. A fresh and organic take on the classics.