Op een of andere manier blijven er goede bands uit Zweden komen. Vroeger had je alleen Abba, maar tegenwoordig hebben Loney Dear, Jens Lekman en bijvoorbeeld Tallest Man On Earth het marginale bestaan vaarwel gezegd en krijgen ze behoorlijk succes in het buitenland waaronder de VS. JJ uit Gothenburg is de nieuwste sensatie uit het land van Ikea en Saab. Twee eerdere releases (‘No.1’ en ‘No.2’) haalden het popklimaat daar behoorlijk overhoop en stonden maanden in de hitlijsten. JJ mengt heel onbevangen riskante genres met elkaar. Bijvoorbeeld r&b met van die dampende Ibiza dub, maar ook transparante pop met een vleugje psychedelica. Of Ennio Morricone en Brian Eno of ambient en house. De geest van korte zomerliefdes hangt over de songs. JJ is slim en straalt het optimisme uit van een glanzende appel. En JJ is mysterieus en dromerig, euforisch en opgewekt. Geniale Zweden die klinken als een soort Enya die Lil Wayne covert. Of Bob Marley meets Saint Etienne. Misschien wel net zo sensationeel als The XX?