Rond 2007 woonde Jason Molina een tijd een Londen. Hij raakte geïnspireerd door de rijke geschiedenis van de stad, vooral de zeven poorten (‘Eight Gates’ in Molina’s universum) in de stadsmuur. Molina had in Italie een giftige spinnenbeet opgelopen en heeft naar eigen zeggen tal van artsen bezocht. Bewijs daarvan is er niet, hoewel Molina heilig in het verhaal geloofde en zich terug trok om songs te schrijven terwijl hij halsbandparkieten op z’n Londense balkon voerde. Daarmee verwijst hij bewust naar Jimi Hendrix die in de sixties in een psychedelische bui een paar parkieten vrij liet in Londen. In de donkere, moody, afgeronde songs moet je denken aan ‘The Lioness’. Sommige van de andere nummers ontlenen hun charme juist meer aan schetsmatigheid. En ondertussen genieten we nog steeds van the great emptiness with which he always wrestled.