De verpletterende energie van het vierkoppig monster The Hunches is ongelooflijk. Beluister hun plaat en vraag je verbijsterd af, waarom je in godsnaam een half uur lang met je hoofd tegen de muur hebt lopen rammen of waarom je je hele meubilair uit het raam hebt geflikkerd. Na hun debuut in 2002 toerden ze in 2003 door de Benelux en daar werd iets van het geheim van de oerschreeuw van The Hunches duidelijk. Met ware doodsverachting stortten de zanger en de gitarist zich keer op keer van het podium af, zij gaven echt alles. Dat de band nog bestaat is een wonder, want al twee keer belandde een van hen in de rolstoel na een te maniakaal optreden. En nu is er het fantastische 'Hobo Sunrise', de opvolger die nog meer waanzin uitstraalt dan het debuut en het best kan worden omschreven als bigger, badder en better. The Hunches zijn zwaar schatplichtig aan The Birthday Party toen Nick Cave nog een jong pikkie was, net zo oud als deze gastjes nu. Ook Pussy Galore, Sonic Youth, Velvet Underground en The Pixies zijn terug te horen. The Hunches schreeuwen het veertien nummers lang uit en toch verliezen zij de melodie niet uit het oog en dat maakt dit album juist zo sterk en intens. Dit is geen band voor mensen met een zwak hart, maar alle anderen moeten eind september de diverse podia in de gaten te houden. Enkele weken geleden nog Disque Pop bij de VPRO.