Zelfs als je nog nooit hebt gehoord van Hugh Marsh, dan heb je het geluid van z’n viool vast wel een keer gehoord. Hij is een gevierde speler op soundtracks van bijvoorbeeld Hans Zimmer en Harry Gregson-Williams. Ook is hij al een keer genomineerd voor een Juno en speelde hij op platen van Iggy Pop en The Stooges, Robert Palmer en zat hij in de begeleidingsband van Bauhaus frontman Peter Murphy. Z’n soloalbum ‘Violinvocations’ maakte hij in LA in de nabijheid van vriend, mentor en collega soundbender Jon Hassell. Als je naar de plaat luistert, zou je niet meteen zeggen dat veel geluiden uit de viool komen. Dit is vage, suggestieve muziek van het verzorgde soort. Klaaglijk gehuil in een dictafoon, aanzwellende harmonieën, een distortion lawine. Toch komt er niks uit de computer, maar heeft Marsh alles gemaakt met viool en een hele reeks voetpedalen.