De garage-punk-rock-pop zit behoorlijk in de lift met The Oh Sees, Mikal Cronin en Ty Segall als blikvangers. Die laatste is ook de spil van Fuzz en is daarom één van de most-talked-about bands van het moment. Ty drumt en zingt, Charlie Moothart van Moonhearts, Culture Kids en The Ty Segall Band speelt gitaar en Roland Cosio is de bassist. In de vroege jaren 2000 speelden de drie al eens samen in The Epsilons. Waarom zal je het wiel opnieuw uitvinden als je er ook een flinke slag in kunt trappen. Fuzz houdt het geluid moedwillig ruig en ongepolijst. Niks geen uitgekiende overdubs, maar vooral spelvreugde, frisse moed en een overdosis aan goeie ideeën. Geproduceerd door Chris Woodhouse (Thee Oh Sees, The Intelligence) die er een soort prehistorische, esoterische heavy metal van heeft gemaakt. Je hoort Black Sabbath en Jimi Hendrix en heel verrassend de Britse progressieve bluespioniers The Groundhogs. De stemming is niet licht en de songs zijn op een bepaalde manier paranoïde en funest voor de mentale gezondheid. Eerste oplage clear vinyl (= uitverkocht), daarna zwart.