De meeste garagepunkpoprock ‘n’ roll is niet zo heel erg lang houdbaar. Meestal is de eerste plaat van zo’n bandje nog het leukst en wordt het daarna alleen maar minder. Dirtbombs uit Detroit daarentegen houden het al vier albums vol en nog steeds weten ze meer en meer fans te verrassen. Het zijn de soul en superstrot van Mick Collins die The Dirtbombs een hart geeft, die ze laat swingen en dampen. Ze raggen niet zomaar hun nummers af, ze geven ze het juiste gevoel. Een Dirtbombs song heeft een zekere klasse, kop en staart zelfs en zit boordevol oorspronkelijke hooks. Dat eisen ze ook van hun covers, in dit geval onder andere nummers van Alan Moore, Dead Moon en Sparks. Fascinerend is de bewondering voor The Fall’s Mark E. Smith in de openingstrack, gevolgd door het Stooges-achtige ‘Ever Lovin’ Man’. 2008 heeft er weer een hele goeie plaat bij.