Derde album van crooner uit Mississippi. Dent May heeft de twijfelachtige kwaliteit dat hij van tamelijk flauwe melodietjes prachtige liedjes kan maken. Glasheldere songs met een duidelijke opbouw en met heerlijke refreinen. Zoete deuntjes die doen denken aan vocale groepen uit de jaren vijftig. Maar denk ook aan Jonathan Richman, The Bluebells, Orange Juice, Gainsbourg, Prince en zelfs Morrisey. Existentiële pop, psychedelische funk en melancholische soul, zo uit het classic American songbook gescheurd.