Ook op hun nieuwe plaat is weer duidelijk dat Death And Vanilla’s pop uniek is en nauwelijks in een hokje valt onder te brengen. ‘Flicker’ is moderne reflectie op de stuurse post-ironische deconstructieve wereldcrisis en niettegenstaande levert dat een gerevitaliseerde mix op van dub reggae, de motorische kant van Can, de modulerende meanderingen van Philip Glass en de dromeriger kant van The Cure. En doe daar gerust nog wat Spiritualized, Talking Heads en Brian Eno bij. En altijd hoor je de inspiratie: soundtracks uit de sixties en seventies, libary music, kosmische muziek, Franse zuchtmeisjes ye-ye pop, plus een handvol Zweedse popmonumenten.