Hij kondigt broodnuchter z’n nieuwe album aan en levert er minimale informatie bij. Geen shows, geen omschrijving, geen concept uitleg. Toch maakt Dean poëzie, is hij onverstoorbaar en superrelaxt en heeft hij een opvallende non-zang stem, cynisch, nors, tongue-in-cheeck. Pitchfork: Black Metal 2 is the most approachable album of his career without losing the vital ambiguity that has always made his records special. Beschaafde minimalistische pop gezongen door een terminale non-troubadour. Reken maar dat dat opwindend is. Vanwege de zang denk je soms aan de sonore eentonige stem van Calvin Johnson (Beat Happening). Dr. Dre hoor je ook terug en de bijna metaalachtige free-form productie doet denken aan Colin Newman’s ‘Commercial Suicide’ of ‘Blood’ van This Mortal Coil maar dan met minder budget. Dean Blunt goes Talk Talk.