Damien Jurado heeft een nieuwe jas aangetrokken. Alle zorgvuldig opgebouwde lagen in zijn enorme oeuvre breekt hij met ‘Saint Bartlett’ abrupt af. Dit is een album met een niet eerder bij Jurado gehoorde grandeur. Weliswaar nog steeds bescheiden, maar stukken extraverter dan voorheen. In de twaalf songs zwellen oude mellotrons aan, klinken handklapjes in hi-fi stereo en zijn de drums hemelbestormend en pompeus. En Jurado is natuurlijk een sterke tekstschrijver... lyrics full of hope. Jurado gaat met zichzelf in gesprek en legt de verschillende kanten van zijn persoonlijkheid bloot. Hij onderzoekt zichzelf en laat de luisteraar meegenieten van zijn twijfel. ‘Saint Bartlett’ is een pittige plaat. Richard Swift produceerde het album à la Phil Spector. Daardoor zien we Jurado niet meer alleen als folkzanger, maar vooral als een mysticus die het gezelschap zoekt van Scott Walker, Van Morrison en Wayne Coyne.