Van begin tot eind wordt je gegrepen door het debuutalbum van Claud Mintz. De songs over de genoegens en neerslachtigheid van relaties laten je niet meer los. De eerste kus, het onherstelbaar gebroken hart na een afwijzing en nog veel meer coming-of-age aspecten. Phoebe Bridgers raakte ook onder de indruk en besloot Claud uit te brengen op haar eigen spiksplinternieuwe label Saddest Factory. Dit is spannende altrock, verrukkelijke opgetogen pop, zoals je die vlak na 2000 veel tegen kwam. Claud is een moderne artiest die niet in een genre blijft hangen, maar verder kijkt zonder dat het eclectisch wordt.