Als kind leerde Charlie al de fijne kneepjes van het vak door eindeloos te kijken naar video’s van z’n ouders op tour met hun band Uma. Hij kon alles meezingen zonder de tekst te begrijpen. Natuurlijk begon Charlie Hickey zelf snel songs te schrijven, gitaar te spelen en zanger te worden. Door de manier waarop hij muziek als uitlaatklep gebruikte, ontdekte hij helaas ook een obsessief compulsieve stoornis bij zichzelf. In datzelfde stoorgebied zit ook Hickey’s creativiteit die op deze elf songs volop wordt benut. Nervous At Night comes alive in its juxtapositions, chronicling the constant push and pull of life, both its stagnancy and motion.