Vergeleken bij ‘In The Future’ uit 2008 viel ‘Wilderness Heart’ een beetje tegen. Die Black Mountain plaat had een transparantere sound en wat lichtere songs. Het nieuwe vierde album van de Canadese (Vancouver) psychedelische rockers gaat weer meer richting het meesterwerk van acht jaar geleden. De plaat luistert als een stoner-metal versie van een vloeistofdia, constant in beweging en met solide accentverschuivingen. Black Mountain lijkt in bloedvorm en klinkt opvallend zelfverzekerd. Can’s ‘Tago Mago’ staat misschien wel aan de basis van ‘IV’… the only rule in rock ‘n’ roll is that there are no rules. Doe daar nog wat Pink Floyd in de jaren 70 bij en Black Sabbath om te demonstreren dat je veel met weinig kunt. Black Mountain is de klassieke rockband van de jaren 2000. Meeslepend, catchy, uitdagend, stug doorpompend, stoer, kwetsbaar, bedwelmend, verfrissend, rockend.