Ze zoeken niet de makkelijkste weg, absoluut niet. Bij Black Midi is een schurend, dissonant geluid met onvoorspelbare wendingen en onbegrijpelijke passages de norm. Een journalist stelde al eens dat Black Midi met die instelling eigenlijk slechte muziek zou moeten maken, maar dat dat gek genoeg absoluut niet zo is. Hoe komt dat toch? Het Londense trio is toegewijd, creatief en super nieuwsgierig. Steeds op zoek naar nieuwe muziek, steeds een andere beeldtaal en altijd veel aandacht voor artwork en alles eromheen. Black Midi maakt het de luisteraar niet makkelijk, stoot zelfs af, maar de volhouder wordt beloond met een portie tot de verbeelding sprekende, onbehaaglijke muziek, kunst kun je bijna zeggen. En na ‘Schlagenheim’ en ‘Cavalcade’ is Black Midi nog steeds reuze actueel. ‘Hellfire’ tot slot is een ongeraffineerd, onheilspellend conceptalbum over narigheid, ellende en rampspoed en de verteller is steeds een verdacht karakter. Laat je imponeren.