Numero

Duster - Duster (Ghoulish Translucent)

Negentien jaar had Duster geen plaat gemaakt toen in 2019 dit Self-titled album uitkwam. Een meesterwerk in het oeuvre van de Slint-Mogwai-Rodan variant. Opgenomen in de garage van bandlid Clay Parton ook wel bekend onder de studionaam Low Earth - Lees verder >>

Duster - Stratosphere

Debuut uit 1998. Ze waren een van de eersten die de eerste golf van de slow core opnieuw onder de aandacht brachten. Een soort landschap op vier sporen opgenomen. De buren zullen wakker worden en vervolgens weer in slaap vallen. Wazige, langzaam - Lees verder >>

Duster - Stratosphere (Gold Dust)

Debuut uit 1998. Ze waren een van de eersten die de eerste golf van de slow core opnieuw onder de aandacht brachten. Een soort landschap op vier sporen opgenomen. De buren zullen wakker worden en vervolgens weer in slaap vallen. Wazige, langzaam - Lees verder >>

Duster - Stratosphere (Opaque Light Blue)

Debuut uit 1998. Ze waren een van de eersten die de eerste golf van de slow core opnieuw onder de aandacht brachten. Een soort landschap op vier sporen opgenomen. De buren zullen wakker worden en vervolgens weer in slaap vallen. Wazige, langzaam - Lees verder >>

Duster - Stratosphere (Topical Solution Green)

Debuut uit 1998. Ze waren een van de eersten die de eerste golf van de slow core opnieuw onder de aandacht brachten. Een soort landschap op vier sporen opgenomen. De buren zullen wakker worden en vervolgens weer in slaap vallen. Wazige, langzaam - Lees verder >>

Duster - Stratosphere (White)

Debuut uit 1998. Ze waren een van de eersten die de eerste golf van de slow core opnieuw onder de aandacht brachten. Een soort landschap op vier sporen opgenomen. De buren zullen wakker worden en vervolgens weer in slaap vallen. Wazige, langzaam - Lees verder >>

Duster - Together

Vierde Duster album. In kalme, dreigende tred serveert Duster dertien zelfklevende songs. Als je ervoor open staat, wordt je zomaar een soort gotisch melkwegstelsel ingeslingerd. Dit is vaseline voor de oren. Ondergedompelde gitaren en synthesizers - Lees verder >>

Duster - Together

Vierde Duster album. In kalme, dreigende tred serveert Duster dertien zelfklevende songs. Als je ervoor open staat, wordt je zomaar een soort gotisch melkwegstelsel ingeslingerd. Dit is vaseline voor de oren. Ondergedompelde gitaren en synthesizers - Lees verder >>

Duster - Together (Cigarette Smoke Filled)

Duster - Together (Sad Boy Blue)

Vierde Duster album. In kalme, dreigende tred serveert Duster dertien zelfklevende songs. Als je ervoor open staat, wordt je zomaar een soort gotisch melkwegstelsel ingeslingerd. Dit is vaseline voor de oren. Ondergedompelde gitaren en synthesizers - Lees verder >>

Hated - Best Piece Of Shit Vol. 4

Terwijl Bad Brains net een soort definitieve black thrash vorm vond en Hüsker Dü het Zen hardcore pad bewandelde, waren er vier gastjes in DC die hun versie van emo ontwikkelden anno 1985. Deze goeie shit bevat hun debuutcassette, de - Lees verder >>

Hated - Best Piece Of Shit Vol. 4 (Broken Bone White)

Terwijl Bad Brains net een soort definitieve black thrash vorm vond en Hüsker Dü het Zen hardcore pad bewandelde, waren er vier gastjes in DC die hun versie van emo ontwikkelden anno 1985. Deze goeie shit bevat hun debuutcassette, de - Lees verder >>

Jeff Phelps - Magnetic Eyes (Smoke Smog)

Cult-album eindelijk weer leverbaar. Toen Tascam een betaalbare viersporen-recorder met cassettebandje introduceerde, schafte Jeff Phelps er meteen eentje aan. Hij kocht ook nog een Fender Rhodes, Roland monofonische synthesizer, een ritmebox van - Lees verder >>

Junei - Let's Ride

Willie ‘Junei’ Lee speelde in de seventies vooral gitaar in Lost Weekend, de band van zijn oudere broer Robert. De tijd die hij over had, was Junei op pad met Curtis Mayfield, Albert King en The Emotions. Toen hij eindelijk weer thuis was - Lees verder >>

Junei - Let's Ride (Clear Green)

Willie ‘Junei’ Lee speelde in de seventies vooral gitaar in Lost Weekend, de band van zijn oudere broer Robert. De tijd die hij over had, was Junei op pad met Curtis Mayfield, Albert King en The Emotions. Toen hij eindelijk weer thuis was - Lees verder >>

Karate - The Bed Is In The Ocean

Sinds het Bostonse Karate halverwege de jaren 90 z’n eerste platen uitbracht, maken ze eigenlijk al deel uit van het emocore establishment. Geoff Farina en z’n band voegden subtiele jazzy gitaren toe, impressionistische poëzie en - Lees verder >>

Karate - The Bed Is In The Ocean (Lego Tri-Color)

Sinds het Bostonse Karate halverwege de jaren 90 z’n eerste platen uitbracht, maken ze eigenlijk al deel uit van het emocore establishment. Geoff Farina en z’n band voegden subtiele jazzy gitaren toe, impressionistische poëzie en - Lees verder >>

Karate - Time Expired (Cacophony Splatter / Box)

Rond de eeuwwisseling en na drie albums had Karate het idee dat hun tijd in de beperkte east coast indie rock scene wel over de houdbaarheidsdatum was. Ze hadden al drie albums uit, ze waren nog lang niet uit ontwikkeld en er zouden nog veel mooie - Lees verder >>